Letra da Música Strelen de Marjolijne Rommerts

Ik zie jou voorbijgaan, een zang van duizend vogels verkruimelt in de wind
En weer blijf ik alleen, schuw als een hermelijn en zwakker dan een kind

Mijn hart zit met de doornen van de angst genageld aan de lentezon
Terwijl ik met een bloem tussen mijn tanden genieten wilde aan de bron

Kijk eens hoe de meimaand alweer de groene lakens op het bruidsbed spreidt
Wie plukt er in dat voorjaarsbed met mij de bloesem van de tederheid

Geplunderd en verwaaid doen wij dan na het spel het meeste denken aan
Twee bomen, die na een orkaan nahuiverend in 't warme zonlicht staan

En tot de dageraad blijven wij samen liggen onder 't nachtelijk blauw
Languit en loom op lente's groene lakens, vochtig van de liefdesdauw

Mijn vingers zijn voor het strelen gemaakt
Wie biedt mij z'n zachte huid
Ik weet al te lang hoe eenzaamheid smaakt
Wie komt en neemt mij als buit
Wie komt en neemt mij als bruid