Letra da Música 1 Januari 1990 de Anne Van Egmond

't Gebeurde toen ik gisteren de zoldertrap op kwam
M'n beide handen vol met kerstversiering
Opeens zie 'k op de hoogste tree een poster van Vietnam
Die neergedwarreld was vanaf de vliering
Geschrokken denk ik: Oei, ik had m'n nek wel kunnen breken
Geen wonder ook, het staat hier potverdorie barstensvol
Waarom heb ik zo lang tegen die rommel aan gekeken
Kom op, ik haal de vuilniszakkenrol

Ik ga dus aan de schoonmaak, als een menslijke cycloon
En stuit op relikwieen van 't verleden
Een doos verroeste buttons, een kapotte megafoon
Waarmee we ooit betoogden voor de vrede
Een stapel ouwe lakens, blikken verf, lange latten
Om spandoeken te fabriceren, toen je dat nog deed
Verstofte souvenirs van demonstraties en debatten
Van onrecht waar je samen tegen streed

refr.:
And we were sharp
As sharp as knives
And we held on to each other
Like brother to brother
And they waited for us to arrive

And we would all go down together
We said we'd all go down together
Yes, we would all go down together

Ik staar naar de restanten van ons vlammende protest
Protest dat overbodig is geworden
Want nu er zoiets moois gegroeid is tussen Oost en West
Komt het allemaal vanzelf in orde
Versperringen zijn opgeheven, muren zijn gekanteld
Roemenie is vrij, de perestrojka komt eraan
De allerlaatste kruisraket wordt binnenkort ontmanteld
Dus, waarvoor zou je nog de straat op gaan

Een engerd als Chomeiny ligt nu zes voet ondergronds
En iedereen kan veilig Rushdie lezen
De schrikbewinden worden minder hard en minder honds
Ja, uitgezonderd dan die Pekinezen
Verdwenen zijn de Pinochets, de Franco's en de Johnsons
En ook in eigen land zijn er geen zondebokken meer
De actievoerder Kok is nu minister van no-nonsense
Ach, waar is toch de nonsens van weleer

refr.

De spandoeken en stickers, 'Kalkar nee' en 'Ban de bom'
De vredeskranten en de Peace-pullover
En ook die kaars van Amnesty met prikkeldraad erom
Het kan nu allemaal weg, the war is over
En weg ook met die platen naast de stapel Suske en Wiskes
Het Woodstock-album, Wounded Knee... 't is hopeloos verjaard
Die wounded knee is nu gewoon Ruud Gullit z'n meniscus
En Woodstock is iets voor de open haard

Ik ploeter en ik sloof en al m'n spieren worden stram
Zes vuilniszakken sjouw ik naar beneden
En in de zesde zak stop ik die poster van Vietnam
Je kunt niet blijven leven in 't verleden
Ik veeg het spinrag uit m'n haar en laat m'n ogen dwalen
Over al dat wij-gevoel, verpakt in pvc
Zes grijze zakken vol engagement en idealen
Morgen neemt de vuilnisman ze mee

refr.